Futbolda şiddet (neden) görmezden geliniyor...

Dikkat edilirse futbol taraftarının sebep olduğu şiddetle siyasi amaçlı gösterilerdeki şiddete aynı oranda müdahale edilmiyor, daha doğrusu spordaki şiddet açıkça hoş görülürken siyasi amaçlı masum yürüyüşler bile güvenlik kuvvetleri tarafından çok sert müdahalelere maruz kalabiliyor. Bunun sebebi ne olabilir?

Spor -yani bizde ve pek çok ülkede futbol- taraftarlığı olgusu, insanları yönetme araçlarından biridir. Herkesin bildiği ve bir çoğunun yerli yersiz kullandığı 3 F konusunu hatırlatmaya gerek görmüyorum. İnsanların ve kitlelerin toplam zihinsel ve fiziksel enerjileri bellidir. Bu enerji yanlış ve tehlikeli mecralara kanalize olup da baş ağrıtacağına, futbol gibi şampiyonluktan öte köy olmayan bir dünyada paratoner vasıtasıyla toprağa verilse çok daha evladır. Arada toprağa birkaç damla kan ve bir iki cansız beden düşse bile bu çok daha büyük faciaları önlediği için ehven-i şer (!) kabul edilir. Bırakın sokağı, stadyumun içinde bile cinayet işlense, bu haber gündemi çok fazla meşgul etmez.

Gelgelelim, siyasi amaçlarla sokaklara dökülenler farklıdır. Onların talepleri masum şampiyonluk isteğinden çok daha başka ve tehlikelidir. Bir kupayla ya da seneye ertelenen umutlarla kandıramazsınız onları. Rejimi değiştirmek, ülkeyi bölmek gibi uğursuz hayırsız işler peşindedirler. O yüzden onlara göz açtırmamak, sokağa döküldüklerinde hemen tepelerine binmek lazımdır, yoksa çok kötü şeyler olur.  

Halbuki fena halde gözden kaçan bir gerçek var:

Şimdi Avrupa’da hangi maçı seyretsek tribünler tamamen dolu görünüyor ya, eskiden hiç de öyle değildi bu durum. Örneğin 1981-82 (o zamanki adıyla) Şampiyon Kulüpler Kupası finalinde Aston Villa ile Bayern Münih oynadı ve her iki takımın da kale arkalarında birkaç bin taraftarı vardı. Tribünlerin geri kalanı da ciddi anlamda boştu. Futbol kalitesi hiç de fena olmayan 1982 Dünya Kupası’nda birçok maç boş tribünlere oynandı. O günleri bilmeyenlere komik gelebilir ama öyleydi. 1985’te meydana gelen Heysel faciasından sonra hem İngiltere hem de UEFA uyandı ve şiddetin önlemlerini aldı. Ondan sonra Avrupa’da tribünler dolmaya başladı, sonunda bugünkü noktaya geldik.

Türkiye’de hâlâ futbolda şiddete göz yumarak yönetme stratejisi uygulanıyor. Fakat tribünler boşalıyor, televizyonlardaki spor programlarının izlenme oranları ve spor gazeteleri tirajları düşüyor. Allah Heysel gibi bir faciadan korusun ama en iyi ihtimalle ortada ülkeyi futbol üzerinden yönetme vasatı kalmayacak.

Yönetme yönetilme işlerine bizim aklımız fazla ermez, erdiği kadarını yazıp çizdik. Fakat futbola ilginin tehlike sınırının altına düşmemesi için şiddete göz yumulmaması, gereken önlemlerin alınması gerekiyor. Sanırım pek çok kişi de takdir eder ki, bu ülkenin bir tarafında taşlanan boş otobüsü günlerce konuşup, başka bir tarafında komisere bıçak çekeni, polis arabasını hurdaya çevirenleri görmezden gelmekle olmaz. Hâttâ böyle yaparsanız her şey daha beter olur. 

05.12.2012 Taraf